1. Η πολιτική επιστράτευση εργαζομένων σηματοδοτεί μια διοικητική πρακτική
επικίνδυνη για την κοινωνική
συνοχή. Εν προκειμένω μία πρακτική που εμφανίζεται να κινείται στα όρια της
δημοκρατικής νομιμότητας, καθότι και από απλή ανάγνωση του νομοθετικού
της πλαισίου σαφώς προκύπτει ότι αυτή έλαβε χώρα χωρίς τη συνδρομή των
απαραίτητων συνταγματικών προϋποθέσεων, κατ’επίκληση και μάλιστα προληπτικά
συνθηκών που προσιδιάζουν προς εκείνες του...πολέμου.
Δεν μπορεί
όμως να παραγνωριστεί το γεγονός ότι πράγματι ένας άλλος «πόλεμος» έχει ξεκινήσει. Τούτο αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο οι
διοικούντες αντιμετωπίζουν τους δασκάλους των παιδιών τους: τους λειτουργούς της εκπαίδευσης, οι οποίοι καλούνται μέσα από
εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να διδάσκουν την ελληνική νεολαία όχι μόνο
μαθήματα, αλλά προεχόντως και τις αρχές της δημοκρατίας, αποβλέποντας έτσι στην
διάπλαση «ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών» κατά την επιταγή του αρ.16 του
Συντάγματος. Η επιτέλεση αυτού του καθήκοντος προϋποθέτει πλαίσιο ακαδημαϊκής
και παιδαγωγικής ελευθερίας και όχι κελεύσματα στρατιωτικού χαρακτήρα,
υπέρμετρα μάλιστα σε σχέση με το
φερόμενο υπό διακινδύνευση έννομο αγαθό.
Η αναζήτηση
του αρχικού αιτίου αναπόδραστα οδηγεί στις ευθύνες των διαχρονικά διοικούντων,
οι οποίοι ουδέποτε προσπάθησαν σοβαρά να κάνουν ορθολογική διαχείριση
προσωπικού. Γιατί παρέβλεπαν τα πραγματικά στοιχεία, όπως οι ίδιες οι υπηρεσίες
τούς έχουν διαβιβάσει επανειλημμένως, με αποτέλεσμα, λόγω των δικών τους
πράξεων και παραλείψεων, να εμφανίζεται ως δήθεν αναγκαία η οριζόντια αύξηση
ωραρίου, που κατ’αποτέλεσμα οδηγεί όχι στην κάλυψη των κενών σε όλες τις
ειδικότητες, αλλά στη δημιουργία πλεονασμάτων με επικείμενο ενδεχόμενο την
απόλυση.
Τούτη την
ύστατη ώρα απευθύνουμε έκκληση προς τους διοικούντες να αναθεωρήσουν τις πρακτικές τους, να προσέλθουν καλόπιστα και
χωρίς αλαζονεία σε ουσιαστικό διάλογο με
τους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών, με στόχο την αποτελεσματική αντιμετώπιση
των χρόνιων προβλημάτων της εκπαίδευσης και να προβούν άμεσα στην άρση της
επιβληθείσας επιστράτευσης.
2. Πέραν των διαχρονικών αιτημάτων θεωρούμε ως διεκδικήσεις αιχμής και επίκαιρες:
Α. Την απόσυρση του προς έκδοση Π.Δ. για τις αναγκαστικές μεταθέσεις και
την κατάργηση της σχετικής εξουσιοδοτικής νομοθετικής διάταξης. Είναι
εξοντωτικό, απάνθρωπο και αντιπαιδαγωγικό οι εκπαιδευτικοί που διάγουν το 1/3
του εργασιακού τους βίου μετατιθέμενοι να μη μπορούν ποτέ να εξασφαλίσουν
μόνιμη εγκατάστασή τους και να αδυνατούν να επανασυνδεθούν με τις οικογένειές
τους.
Β. Τη διασφάλιση των
εργασιακών δικαιωμάτων μόνιμων και αναπληρωτών.
Γ. Την άμεση απόσυρση
των νομοθετικών διατάξεων πειθαρχικού χαρακτήρα, που μας καθιστά όλους εν
δυνάμει «επίορκους».
3. Ειδικά για τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας στην ΚΥ
ΥΠΑΙΘΠΑ, όσον αφορά το θέμα της φημολογούμενης μη χορήγησης αδειών εκ μέρους
του τμήματος προσωπικού λόγω της επιστρατεύσεως, υπενθυμίζουμε ότι δεν υπάρχει
ρητή διάταξη απαγόρευσης των κανονικών αδειών που ζητούνται αιτιολογημένα για
ικανοποίηση αφεύκτου ανάγκης, όπως επίσης και των άλλων διευκολύνσεων απουσίας
(πχ δίωρες). Εξυπακούεται ότι δε νοείται απαγόρευση χορήγησης αδειών ειδικού
καθεστώτος (πχ αναρρωτικές, φοιτητικές, συνδικαλιστικές, γάμου, ανατροφής κτλ),
οι οποίες άλλωστε δεν υπάγονται σε έλεγχο σκοπιμότητας, βάσει της
κείμενης νομοθεσίας, αλλά για τη χορήγησή τους απαιτείται απλώς η
συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων.
Συνάδελφοι και
συναδέλφισσες εκπαιδευτικοί
Τα χρόνια
που έρχονται προοιωνίζονται ακόμα πιο δύσκολα. Ας ενεργοποιήσουμε συνεπώς τις
συλλογικότητές μας κι ας δώσουμε όλοι μαζί τον καλό αγώνα για την υπεράσπιση
θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων και την επικράτηση της κοινής λογικής, που
ειδικά στο χώρο της εκπαίδευσης στις μέρες μας εμφανίζεται να δοκιμάζεται.
Η προσωρινή διοικούσα επιτροπή του ΣΑΕΚΥ
